Dekalog Wolnego Człowieka

1. Wolny Człowiek powinien dążyć przede wszystkim do szczęścia jako stanu równowagi, zestrojenia z wszechświatem i swoją nieśmiertelną częścią zwaną najczęściej przez niektórych duszą. Osiągnąć to może jedynie, jeśli nauczy się odróżniać dobro od zła, prawdę od kłamstwa i będzie niestrudzonym poszukiwaczem harmonii (fraktalności) oraz równowagi we wszystkich aspektach rzeczywistości

2. Wolny Człowiek chce osiągnąć prawdziwą wiedzę i prawdę, która jest zwierciadłem rzeczywistości, żeby uwolnić się od strachu jako podstawowej siły zniewalającej ludzkość poprzez oszustwo i kłamstwo.

3. Wolny Człowiek w debacie z innymi ludźmi nie chce odnieść erystycznego (sofistycznego) zwycięstwa, ale pragnie wspólnie dociekać prawdy.

4. Wolny Człowiek więcej daje z siebie, niż bierze, chce bardziej być niż mieć.

5. Wolny Człowiek współdzieląc się tym, co posiada, zwiększa powszechną obfitość.

6. Wolny Człowiek dąży do wykonywania pracy dodatniej, czyli służącej jemu i dobru wspólnemu w przeciwieństwie do pracy ujemnej, czyli takiej, która zabiera energię, zasoby i zniewala (np. biurokracja).

7. Wolny Człowiek dąży do osiągnięcia zamożności, dobrego wykształcenia i zdrowia.

8. O zamożności i wartości Wolnego Człowieka świadczą dobra intelektualne, umiejętności, doświadczenie, współdzielenie i obdarowywanie się. Bogactwo Wolnego Człowieka jest w jego sercu i umyśle. Antytezą zamożności człowieka jest prawo patentowe jako metoda grabieży dóbr intelektualnych i materialnych przez korporacje.

9. Własność prywatna Wolnego Człowieka kwitnie na gruncie i w harmonii z dobrem wspólnym w oparciu o zgodną współpracę, nie konkurencję. Problemy (konflikty) związane z dobrem wspólnym i własnością są rozwiązywane zgodnie z zasadą pomocniczości, w miejscu ich powstawania.

10. Wolny Człowiek dąży do usunięcia patologii systemowych. Wyzbywa się chciwości i braku empatii. Nie uczestniczy w cywilizacji manipulacji, strachu, poczucia winy i wstydu. Kroczy dumnie ku Wspólnocie Wolnych Ludzi.

ISTOTA WOLNOŚCI

Wspólna przestrzeń swobodnych działań jednostek ograniczona wolnością i godnością innej jednostek oraz Dobrem Wspólnym, które organicznie wiąże ją z odpowiedzialnością i prawami z niej wynikającymi. Wolność realizuje się poprzez własność prywatną i publiczną pod warunkiem nie niszczenia tej ostatniej. Ma dwa nierozerwalne wymiary: indywidualny i wspólnotowy.

Opracowanie: NISS

Dekalog zła

Pieniądz dłużny, jako oprocentowany dług i kradzież systemowa, patologią obecnej cywilizacji!

1. Wojny wywoływane są przez pieniądz i dla pieniędzy. Beneficjentami wojen są przede wszystkim korporacje finansowe, koncerny zbrojeniowe, naftowe i farmaceutyczne.

2. Rewolucje są wywoływane przez pieniądz i dla pieniędzy. Rewolucje finansowane są przez banki, które potem dokonują grabieży ziemi i zasobów.

3. Pandemie wywoływane są przez pieniądz i dla pieniędzy. Beneficjentami są koncerny farmaceutyczne.

4. Pieniądz dłużny jest pieniądzem korupcyjnym. Korporacje finansowe, które produkują ten pieniądz i mają go w nadmiarze, korumpują nim polityków, naukowców (granty), lekarzy (przez koncerny farmaceutyczne), media (dezinformacja), biurokratów (nieformalne struktury niepochodzące z wyborów np. Rada Europejka).

5. Przez pieniądz dłużny, kredyt to przywłaszczanie przyszłych dochodów kredytobiorców. Pieniądz powstaje po podpisaniu umowy przez kredytobiorcę ex nihilo (nie z depozytu). To jest bezprawna, nie zgodna z Konstytucją RP kreacja pieniądza. Dla pieniędzy postarzane są produkty, skracana jest ich żywotność, szybko się psują, by częściej je kupowano. To konsumpcjonizm (stwarzanie sztucznych potrzeb), to pogoń producentów za zyskami, które z roku na rok mają być wyższe.

6. Pieniądz dłużny jest kraterom inflacji. W każdym towarze i każdej usłudze są skumulowane odsetki.

7. Pieniądz dłużny kradnie ludzką pracę.

8. Pieniądz dłużny powoduje rabunkową eksploatację złóż naturalnych i zaśmiecanie środowiska. Największymi producentami śmieci są wielkie korporacje.

9. Pieniądz dłużny niszczy naturalne rolnictwo. Odłogowanie ziemi dla pieniędzy.

10. Pieniądz dłużny pobudza chciwość i konkurencję, niszczy współpracę, demoluje relacje międzyludzkie, rozrywa więzi społeczne.

Opracowanie: NISS