Warto korzystać z doświadczeń innych, by uniknąć kosztownych pomyłek i wziąć pod uwagę radę niemieckiego pedagoga, publicysty i pisarza Michaela Feltena: „Nie należy realizować dogmatycznie „modelu edukacji włączającej” za wszelką cenę, a jedynie tam, gdzie ma to sens dla pojedynczego dziecka – i tylko wtedy, gdy warunki szkolne rzeczywiście na to pozwalają. Szkoły specjalne winny pozostać ważnym, wysoce wyspecjalizowanym miejscem edukacji i rozwoju, czasem traktowanym tylko jako elastyczny epizod przejściowy. Ważne jest, aby myśleć „dwoiście” (Otto Speck) i szukać indywidualnych rozwiązań – niezgrabny strukturalnie młot niedofinansowanej, jednolitej szkoły nikomu niestety nie pomoże. Dzieciństwo jest szczególną fazą ludzkiego życia. Należy ją postrzegać nie tyle w kategoriach teorii sprawiedliwości, co psychologii rozwojowej. Tak więc nie jedna szkoła dla wszystkich, ale najlepsza, w danym momencie jego rozwoju, dla każdego dziecka!”