Amerykańska Polonia odpowiada na list 88 senatorów.

Prawie 3 mil. nieżydowskich Polaków zginęło podczas wojny, a nie 1,9 miliona, jak twierdzicie w liście. Popiarcie ustawę JUST, która jest bardzo kontrowersyjnym prawem. Ustawa tworzy wyjątkową kategorię tylko żydowskich ofiar a pomija miliony innych ofiar, zwłaszcza Polaków, którzy również byli ofiarami ludobójstwa niemieckiego podczas II WŚ, czyniąc prawo dyskryminującym, a zatem potencjalnie niekonstytucyjnym.

Honorable United States Senators:

Tammy Baldwin, John Barrasso, Michael F. Bennet, Marsha Blackburn, Richard Blumenthal, Cory A. Booker, John Boozman, Mike Braun, Sherrod Brown, Richard Burr, Maria Cantwell, Shelley Moore Capito, Benjamin L. Cardin, Thomas R. Carper, Robert P. Casey Jr., Susan M. Collins, Christopher A. Coons, John Cornyn, Catherine Cortez Masto, Tom Cotton, Kevin Cramer, Ted Cruz, Steve Daines, Tammy Duckworth, Richard J. Durbin, Joni Ernst, Dianne Feinstein, Cory Gardner, Kirsten E. Gillibrand, Lindsey Graham, Chuck Grassley, Kamala D. Harris, Margaret Wood Hassan, Josh Hawley, Martin Heinrich, Mazie K. Hirono, John Hoeven, James M. Inhofe, Johnny Isakson, Doug Jones, Tom Kaine, John Kennedy, Angus S. King Jr., Amy Klobuchar, James Lankford, Patrick J. Leahy, Mike Lee, Joe Manchin III, Edward J. Markey, Martha McSally, Robert Menendez, Jeff Merkley, Jerry Moran, Lisa Murkowski, Christopher Murphy, Patty Murray, Rand Paul, David Perdue, Gary C. Peters, Rob Portman, Jack Reed, James E. Risch, Pat Roberts, Mitt Romney, Jacky Rosen, Mike Rounds, Marco Rubio, Bernard Sanders, Ben Sasse, Brian Schatz, Charles E. Schumer, Rick Scott, Tim Scott, Jeanne Shaheen, Kyrsten Sinema, Tina Smith, Debbie Stabenow, Jon Tester, John Thune, Thom Tillis, Tom Udall, Chris Van Hollen, Mark R. Warner, Elizabeth Warren, Sheldon Whitehouse, Ron Wyden, Todd Young.

Re: Your August 5, 2019 letter to Secretary of State Michael R. Pompeo

Dear Senators,

We, Americans of Polish descent, are writing to you about the August 5, 2019 letter to Secretary of State Michael R. Pompeo, signed by 88 Senators, regarding the restitution of property in Poland confiscated during and after World War II.

We appreciate your recognition of a long and strong relationship between the United States and Poland, expressed in your letter. However, we strongly object to numerous inaccuracies in the letter, which are not in the spirit of this relationship.

In your letter you applaud Secretary Pompeo for calling on Poland to pass a comprehensive property restitution law. What you and Secretary Pompeo do not take into consideration is Poland’s extremely tragic history making enactment of such a law very difficult. No other nation experienced what Poland did in World War II and its aftermath. About half of pre-war Poland remains. Poland gained German territory in the west, but Stalin took (with the acquiescence of the United States) a much larger piece of Poland in the east. Overall, this significant shift in Poland’s territory entailed not only death and suffering but also massive property loss by various ethnic and religious groups of Poland’s citizenry. What complicates the situation further is the fact that Poland suffered extreme physical devastation, with Warsaw, the capital, being razed and turned into a pile of rubble. Worse yet, Poland has never been compensated for the extreme physical devastation it sustained, not to mention the enormous human toll.

Despite not having a comprehensive property restitution law, Poland does have laws enabling restitution of properties to their rightful owners. Many such owners, members of various ethnic groups, or their heirs, have been filing claims in Polish courts. Their properties have been returned to them, or they have been compensated for lost properties. That the process of pursuing the return of nationalized assets is lengthy and grueling should be understandable when the above circumstances and instances of documented fraud are factored in. 

It needs to be noted that Poland returned “communal properties” to various ethnic and religious groups. After the enactment of legislation in 1997, over 2500 commercial properties were granted to the newly established Jewish religious and community organizations. Also, many material claims were settled by post-war treaties and indemnification agreements between Poland and numerous other countries. In accordance with the 1960 indemnification agreement between Poland and the U.S., Poland compensated American citizens who lost their properties due to nationalization by the communist government.

Your letter clearly advocates on behalf of one particular ethnic group for the restitution of properties in Poland confiscated or nationalized by Communists. While you include “others” in the beginning of your letter, the rest of your letter clearly advocates exclusively for the Jewish victims. What you are neglecting to consider is that Polish Communists confiscated or nationalized assets belonging to Polish citizens, as well as foreign nationals, without any consideration of their ethnic or religious background. Today, all of the victims pursuing the return of lost assets are treated equally by Poland’s court system. Besides, being so clearly biased in favor of one group of victims, you are overlooking the immense suffering of non-Jewish citizens of Poland. We need to emphasize here that almost 3 million of non-Jewish Poles perished during the war (according to the Polish Institute of National Remembrance), and not 1.9 million, as claimed in your letter.

In your letter, you express your support of the JUST Act, a very controversial law. The Act creates a unique category of only Jewish victims and leaves out millions of other victims, especially Poles, who were also subjected to German genocide during World War II, making the law discriminatory and, therefore, possibly unconstitutional. Another controversial aspect of the JUST Act is its failure to draw the necessary distinction between legitimate claims linked to the rightful ownership of assets and the extralegal ones, where there are no rightful owners, so the properties are heirless. We need to remind you that in accordance with the existing law and the legal tradition in Poland, and in the U.S. as well as in other western democracies, assets left without heirs escheat to the state. Therefore, assets left without heirs within the post-war territory of Poland, irrespective of the pre-war ethnicity or nationality of their owners, became the property of the Polish State.

The Honorable Senators seem to be unaware of the fact that the “heirless” property claims of Jewish victims of Nazi Germany have already been satisfied by Germany under, among others, the Luxembourg Agreement of 1952 signed by Germany, Israel and the Conference on Jewish Material Claims against Germany (comprised of 23 Jewish organizations), by which Germany assumed full responsibility for the genocide committed against the Jews of Europe and their material losses. Accordingly, between 1953 and 1965, Germany paid out billions of dollars, including 450 million DM to specifically satisfy any and all claims related to real estate and other assets left heirless in all countries and territories occupied by Germany during the war, Poland’s territory included.

The JUST Act names Jewish American property restitution organizations as beneficiaries of the heirless asset claims. Those organizations are not, and have never been, legal heirs to the citizens of the Second Polish Republic or successors to any other legal entities operating in pre-war Poland. They have been using various nefarious methods and tactics and sometimes resorting to fraud to undeservedly enrich themselves, and should, therefore, be viewed with utmost suspicion.

In your letter, you refer to the 2009 Terezin Declaration on Holocaust Era Assets. You need to be reminded that the Terezin Declaration is a non-binding declaration. Moreover, contrary to your assertion in the letter, the declaration has never been endorsed by Poland. Therefore, the JUST Act, which heavily relies on the declaration for its validity, does not give the U.S. government any legal mandate for enforcement.

We hope that You, Honorable Senators, find this letter informative and helpful, and we hope to see more objectivity and less anti-Polish bias on your part, in the future, in order to maintain the friendly relationship between Poland and the United States.

Sincerely,

Urszula Oleksyn, CEO, Polonia Institute, California

Edward W. Jeśman, President, Polish American Congress of Southern California

Jacek Marczynski, Interim President, Polish American Strategic Initiative, Delaware

Andrzej Prokopczuk, President, Polish American Congress of Northern California

Stanislaw Sliwowski, President, Coalition of Polish Americans, New York

Add your organization to the list!

Szanowni Senatorowie Stanów Zjednoczonych:

Tammy Baldwin, John Barrasso, Michael F. Bennet, Marsha Blackburn, Richard Blumenthal, Cory A. Booker, John Boozman, Mike Braun, Sherrod Brown, Richard Burr, Maria Cantwell, Shelley Moore Capito, Benjamin L. Cardin, Thomas R. Carper , Robert P. Casey Jr., Susan M. Collins, Christopher A. Coons, John Cornyn, Catherine Cortez Masto, Tom Cotton, Kevin Cramer, Ted Cruz, Steve Daines, Tammy Duckworth, Richard J. Durbin, Joni Ernst, Dianne Feinstein , Cory Gardner, Kirsten E. Gillibrand, Lindsey Graham, Chuck Grassley, Kamala D. Harris, Margaret Wood Hassan, Josh Hawley, Martin Heinrich, Mazie K. Hirono, John Hoeven, James M. Inhofe, Johnny Isakson, Doug Jones, Tom Kaine, John Kennedy, Angus S. King Jr., Amy Klobuchar, James Lankford, Patrick J. Leahy, Mike Lee, Joe Manchin III, Edward J. Markey, Martha McSally, Robert Menendez, Jeff Merkley, Jerry Moran, Lisa Murkowski, Christopher Murphy, Patty Murray, Rand Paul, David Perdue, Gary C. Peters, Rob Portman, Jack Reed, James E. Risch, Pat Rober ts, Mitt Romney, Jacky Rosen, Mike Rounds, Marco Rubio, Bernard Sanders, Ben Sasse, Brian Schatz, Charles E. Schumer, Rick Scott, Tim Scott, Jeanne Shaheen, Kyrsten Sinema, Tina Smith, Debbie Stabenow, Jon Tester, John Thune, Thom Tillis, Tom Udall, Chris Van Hollen, Mark R. Warner, Elizabeth Warren, Sheldon Whitehouse, Ron Wyden, Todd Young.

Odp .: Na Wasz list z 5 sierpnia 2019 r. do Sekretarza Stanu Michaela R. Pompeo

Drodzy Senatorowie,

My, Amerykanie polskiego pochodzenia, piszemy do Was w sprawie listu do sekretarza stanu Michaela R. Pompeo z dnia 5 sierpnia 2019 r., podpisanego przez 88 senatorów, w sprawie restytucji mienia w Polsce skonfiskowanego podczas II wojny światowej i po niej.

Dziękujemy za uznanie długiej i silnej relacji między Stanami Zjednoczonymi a Polską, wyrażonej w liście. Jednak zdecydowanie sprzeciwiamy się licznym nieścisłościom w liście, które nie są w duchu tej relacji.

W swoim liście apelujecie do sekretarza Pompeo za wezwaniem Polski do uchwalenia kompleksowej ustawy o restytucji mienia. To, czego Wy i sekretarz Pompeo nie bierzecie pod uwagę, to niezwykle tragiczna historia Polski, która bardzo utrudnia uchwalenie takiego prawa. Żaden inny naród nie doświadczył tego, co Polska podczas II wojny światowej i w jej następstwie. Połowa przedwojennej Polski została zniszczona. Polska uzyskała terytorium niemieckie na zachodzie, ale Stalin wziął (za zgodą Stanów Zjednoczonych) znacznie większy obszar Polski na wschodzie. Ogólnie rzecz biorąc, ta znacząca na terytorium Polski zmiana, pociągnęła za sobą nie tylko śmierć i cierpienie, ale także masową utratę mienia przez różne grupy etniczne i religijne – obywateli Polski. To, co dodatkowo komplikuje sytuację, to fakt, że Polska doznała ekstremalnej dewastacji fizycznej, a Warszawa, jej stolica, została zrównana z ziemią i zamieniona w kupę gruzu. Co gorsza, Polska nigdy nie otrzymała rekompensaty za ekstremalne zniszczenia materialne, które poniosła, nie wspominając już o ogromnych ofiarach w ludzach.

Pomimo braku kompleksowego prawa do zwrotu nieruchomości w Polsce istnieją przepisy umożliwiające zwrot nieruchomości do ich prawowitych właścicieli. Wielu takich właścicieli, członków różnych grup etnicznych lub ich spadkobierców wniosło roszczenia do polskich sądów. Ich własności zostały im zwrócone lub zostały zrekompensowane. Proces dochodzenia do zwrotu znacjonalizowanych aktywów jest długotrwały i wyczerpujący powinien być zrozumiały, jeśli weźmie się pod uwagę powyższe okoliczności i przypadki udokumentowanych oszustw.

Należy zauważyć, że Polska zwróciła „dobra komunalne” różnym grupom etnicznym i religijnym. Po uchwaleniu ustawodawstwa w 1997 r. nowo utworzonym żydowskim organizacjom religijnym i społecznym przyznano ponad 2500 nieruchomości komercyjnych. Ponadto wiele istotnych roszczeń zostało uregulowanych w powojennych traktatach i umowach o odszkodowaniu między Polską a wieloma innymi krajami. Zgodnie z umową o odszkodowaniu między Polską a Stanami Zjednoczonymi z 1960 r. Polska zrekompensowała obywatelom amerykańskim, którzy stracili swoje nieruchomości z powodu nacjonalizacji przez rząd komunistyczny.

Wasz list wyraźnie opowiada się w imieniu jednej konkretnej grupy etnicznej za restytucją mienia w Polsce skonfiskowanego lub znacjonalizowanego przez komunistów. Podczas gdy na początku listu umieszczacie „innych”, a reszta Waszego listu wyraźnie opowiada się wyłącznie za żydowskimi ofiarami. Nie bierze się pod uwagę faktu, że polscy komuniści skonfiskowali lub znacjonalizowali majątek należący do obywateli polskich, a także cudzoziemców, bez względu na ich pochodzenie etniczne lub religijne. Dziś wszystkie ofiary dochodzące zwrotu utraconych aktywów są traktowane jednakowo przez polski system sądowy. Poza tym, będąc tak wyraźnie stronniczymi na rzecz jednej grupy ofiar, przeoczyliście ogromne cierpienie nieżydowskich obywateli Polski.

Musimy tutaj podkreślić, że prawie 3 miliony nieżydowskich Polaków zginęło podczas wojny (według Polskiego Instytutu Pamięci Narodowej), a nie 1,9 miliona, jak twierdzono w liście.

W swoim liście wyrażacie poparcie dla ustawy JUST, która jest bardzo kontrowersyjnym prawem. Ustawa tworzy wyjątkową kategorię tylko żydowskich ofiar i pomija miliony innych ofiar, zwłaszcza Polaków, którzy również byli ofiarami ludobójstwa niemieckiego podczas II wojny światowej, czyniąc prawo dyskryminującym, a zatem potencjalnie niekonstytucyjnym. Innym kontrowersyjnym aspektem ustawy JUST jest brak dokonania niezbędnego rozróżnienia między uzasadnionymi roszczeniami związanymi z prawowitym posiadaniem aktywów a pozasądowymi, w przypadku których nie ma prawowitych właścicieli, a więc nieruchomości nie są dziedziczne. Musimy przypomnieć, że zgodnie z obowiązującym prawem i tradycją prawną w Polsce, w Stanach Zjednoczonych oraz w innych demokracjach zachodnich, majątek pozostawiony bez spadkobierców należy do państwa. Dlatego majątek pozostawiony bez spadkobierców na powojennym terytorium Polski, bez względu na przedwojenne pochodzenie etniczne lub narodowość ich właścicieli, stał się własnością państwa polskiego.


Szanowni Senatorowie wydaj
e się, że nie zdajecie sobie sprawy z faktu, że „bezdzietne” roszczenia majątkowe żydowskich ofiar nazistowskich Niemiec zostały już zaspokojone przez Niemcy m.in. na podstawie Porozumienia luksemburskiego z 1952 r. podpisanego przez Niemcy, Izrael i Konferencję Żydowskich Roszczeń Materialnych wobec Niemców (składającym się z 23 organizacji żydowskich), gdzie Niemcy przyjęły pełną odpowiedzialność za ludobójstwo popełnione na Żydach Europy i ich straty materialne. W związku z tym w latach 1953–1965 Niemcy wypłaciły miliardy dolarów, w tym 450 milionów DM, aby w szczególności zaspokoić wszelkie roszczenia związane z nieruchomościami i innymi aktywami pozostawionymi bezdzietnie we wszystkich krajach i terytoriach okupowanych przez Niemcy podczas wojny, w tym na terytorium Polski.


Ustawa JUST określa organizacje żydowsko-amerykańskie zajmujące się restytucją mienia jako beneficjentów bezprawnych roszczeń majątkowych. Organizacje te nie są i nigdy nie były prawowitymi spadkobiercami obywateli II Rzeczypospolitej Polskiej ani następcami jakichkolwiek innych podmiotów prawnych działających w przedwojennej Polsce. Stosowali różne nikczemne metody i taktyki, a czasem uciekali się do oszustwa, aby niesłusznie się wzbogacić, i dlatego powinni być traktowani z najwyższą podejrzliwością.


W swoim liście
odwołujecie się do Deklaracji Terezińskiej z 2009 r. w sprawie aktywów z epoki holokaustu. Należy pamiętać, że deklaracja z Terezina jest niewiążącą deklaracją. Co więcej, w przeciwieństwie do tego, co twierdzicie w liście, deklaracja nigdy nie została zaakceptowana przez Polskę. W związku z tym ustawa JUST, która w dużej mierze opiera się na oświadczeniu o swojej ważności, nie przyznaje rządowi Stanów Zjednoczonych żadnego mandatu prawnego do jej wykonania.

Mamy nadzieję, że wy, Szanowni Senatorzy, uznacie ten list za pouczający i pomocny, i mamy nadzieję, że w przyszłości zobaczycie więcej obiektywizmu i mniej antypolskiego uprzedzenia, aby utrzymać przyjazne stosunki między Polską a Stanami Zjednoczonymi.

Z poważaniem,

Urszula Oleksyn, CEO, Polonia Institute, California

Edward W. Jeśman, Prezydent, Kongres Polonii Amerykańskiej w Południowej Kalifornii

Jacek Marczyński, Tymczasowy Prezydent, Polsko – Amerykańskiego Instytutu strategii, Delaware

Andrzej Prokopczuk, Prezydent, Kongresu Polonii Amerykańskiej w Północnej Kalifornii

Stanisław Śliwowski, Prezydent, Koalicja Polaków, Nowy Jork

Dodaj swoją organizację do listy!

2 Komentarze

  1. Brawo Polonia Amerykańska. Nie ma zgody na takie traktowanie Polski i Polaków. Chcę wierzyć że podpis każdego z senatorów pod listem wynika z niewiedzy a nie z koniunkturalizmu politycznego. Obym się nie mylił. Wszystko okaże się po październikowych wyborach w Polsce.

  2. Z jakiej racji to Polska ma za coś komuś płacić ??? Niech przymusza Rosję i Niemcy aby spłacili nam za skradzione mienia!!! Zawsze będą atakować Polskę – a ogólnie to wara z amerykańskimi łapami od Polski!!

Skomentuj Monika Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres email nie zostanie opublikowany.


*